Het vraag en aanbod principe geldt ook voor jobs, heb ik vandaag ontdekt. Nooit mee bezig geweest; je zoekt toch gewoon naar werk dat je leuk vindt? Maar nee, dat wordt je vaak op school al ingepeperd: kijk vooral naar díe richting waarin werk te vinden is en stem daar vooral je keuzerichting op af.
OEF! Je zult maar niet van de zorg houden en een echte techneut zijn. Maar helaas – de richting die jij zo leuk vindt is ‘overbevolkt’. Gek wat dit met je doet. Het drukt je bijna in een soort harnas, zeker als je wat ouder en werkzoekend bent. Ik houd absoluut niet van schoonmaken, zal dus ook beslist niet kiezen voor een baan in de schoonmaak. Hoeveel respect ik ook (misschien wel juist) heb voor deze ‘bevolkingsgroep’, aan mij is het echt niet besteed. Koken? Voor mij geen eer aan te behalen. Ik zou helemaal gestrest raken van de spitsuren in een restaurant.
Nee dan redigeren, organiseren, ondernemen, projecten, werken met mensen. Ja! Héérlijk! Daar kom ik mijn bed voor uit. Contacten met mensen leggen via netwerken? Het mooiste in mensen naar boven halen? Proberen samen een klus te klaren? Teamwork? Elkaars sterkten gebruiken. Die baan past mij. Daar word ik gelukkig van.
Natuurlijk zijn er ‘pleziergradaties’ binnen een job, maar wanneer je voortdurend op je tenen moet lopen in je werk, is dat echt heel jammer. En dan moet je zelfs misschien hele andere keuzes maken. ‘We gáán voor een baan!’ betekent bij 2eStap dat we samen op zoek gaan naar een baan die bij jou past. Misschien lukt het niet meteen, maar we strekken ons er wel naar uit. Want werkgeluk is een groot goed.
Wij gáán met jou voor DE baan!